«Գյուղատնտեսական խոշոր ծրագրեր կան, որոնցից Հայաստանը կարող է օգտվել, եթե նորմալ դիվանագիտություն աշխատեցնի։ Իրանում սկզբունք կա, որ պետությունն աշխատի պետության հետ։ Մեկ տարի առաջ եմ եղել Իրանում, ծանոթացել եմ նրանց ծրագրերին, սերմացուներին, նույնիսկ իրենց գյուղատնտեսական տեխնիկային, բայց նրանք անհատների հետ հակված չեն համագործակցել, ուզում են ուղիղ գործ ունենալ պետության հետ։
«Մեզ ասում են՝ դրսի ցորենն էժան է, ձեր ցորենը մեզ պետք չէ: Այստեղ ո՞ր գյուղը մտնես ու մոտենաս ֆերմերին, որ այդպիսի խնդիր չունենա: Միայն իմ տանը հիմա 30 տոննա ցորեն ունեմ ամբարում լցված: Ես դա ի՞նչ եմ անելու, որ չփչանա, ու կարողանամ իրացնել: Եթե չկարողանամ իրացնել, ստիպված եմ լինելու ամբողջ տարվա աշխատանքս ջուրը թափել: Այս դեպքում միայն մեկ լուծում է մնում՝ այդ ամբողջ ցորենը դարձնել անասնակեր: Ափսոս չէ՞՝ այդ ամբողջ բերքը տանենք-լցնենք անասունների դիմացը»:
