«Հա՛յ մարդ, տեր կանգնի՛ր քո բաժին ժառանգությանը». Լևոն Նազարյան

Լևոն Նազարյանը իր ֆեյսբուքյան էջում գրել է․ «Հայաստան, երկի՛ր ճգնաժամավայր

2018թ․-ին, ճգնաժամը «դուխով» գլխարկով, ուսապարկը մեջքին առատ հունձ էր կատարում, վանկարկելով, որ ինքը «մենակ չէ», այս առումով Հայաստանն եզակի երկիր է, որն իր իսկ ձեռքով հյուրընկալեց վերջինիս, փարատելով նրա միայնությունը։

Այսօր, արդեն ճգնաժամն ոսկրի որդի պես կրծում է մեր ազգային ոսկրածուծն ու ժանգի պես մաշում մեր պետության հիմքերը։

Հայաստանում, ճգնաժամն այլևս այն դանայան տակառն է, որտեղ հայ ժողովրդին և հայոց պետականությանն իջեցրել է գործող ապաշնորհ իշխականական խմբակը։

Դաշնակիցների հետ հարաբերություններում ճգնաժամը հասել է իր կոլապսային մաքսիմումին։ Պարալիզացված է հայ-ռուսական ռազմավարական երկկխոսությունն, ապացույցը․ թուրքական լոբբիի փողերով ֆինանսավորված և երեկ ռուսական «РТР» հեռուստաընկերությամբ եթեր գնացած տեսանյութն Արցախի բռնազավթված հատվածի մասին։

Անվտանգային հարցերում ճգնաժամը սողացող ավազի նման լցվել է բոլոր անկյունները։ Մեր սահմանապահ զինվորներն արդեն զոհվում են Վարդենիսի հատվածում, բայց ոչ թե հանուն Արցախի ու Հայաստանի անվտանգության, այլ որովհետև զառանցական ՛՛խաղաղության դարաշրջանի՛՛ լոզունգների ներքո, իրեն հրամայել են կանգնել հենց այդտեղ։ Ճգնաժամը սահմանազրկել է մեր պետությունը և գերեվարվելու վտանգն առկախված է ցանկացածի գլխին։

Ֆինանսատնտեսական ոլորտում ճգնաժամը գտնվում է կարծես թե սեփական «մոր արգանդում»։ «Դրամ – փոխարժեք» տատանումները հիշեցնում են հայտնի «американские горки» ատրակցիոնն, իսկ դրամի «առք – վաճառք» սալտոն՝ եթովպա-աֆրիկյան տեկտոնական ճեղքվածքն։ Արդյունքում ահագնացող գնաճը թևաթափ է անում հայ մարդուն՝ ստիպելով նրան գնալ հարկադրված պանդխտացման։

Հանդուրժողականության ճգնաժամը Ցերբերի հաչոցով գուժում է հասարակության՝ դժոխքի դռներին մոտեցած լինելու մասին։ Մարդկանց տեսակավորումը, թիրախավորումը, հետապնդումը դարձել է ընդունելի երևույթ, որով հայրենակից հայ մարդիկ ստորաբաժանվում են հավասարների և ավելի հավասարաների,
որով անվարան խլվում է այլակարծիք հայ հայրենակցի կյանքը։

Գիշերային այս մղձավանջում, անտառային գազանների նման կաղկանձող այս ճգնաժամը, այնուհանդերձ ունի իր սնուցիչը, հասարակական անտարբերությունը, քանի որ պայքարելով կապիտուլյանտների վարչախմբի դեմ, ոստիկանների բիրտ հարվածներից ավելի ծանր ու դառն էինք տանում մեր հայրենակիցներից ոմանց անհաղորդ հայացքները։

Սիրելի՛ հայրենակիցներ, ուղղակի հա՛յ մարդիկ, կտրե՛ք մեր պետությունն ախտահարած ճգնաժամասուն իշխանական խմբակի քաղաքական զարկերակը։

Հա՛յ մարդ, տեր կանգնի՛ր քո բաժին ժառանգությանը։ Քանզի ինքնստինքյան ու չոր ապագայից բացի, քեզ պետք է տրվի հայրենիք, պետություն, ինքնություն, անվտանգություն, կայունություն, խաղաղություն ու զարգացման հեռանկար»։