«Գիտությամբ զբաղվելը չի նշանակում պարտադիր միջազգային հանդեսներում հոդված ունենալ, մենք գրում ենք հայ հասարակության համար, մեր թիրախը հայությունն է, մենք պետք է հայերեն գրենք։ Դրա համար մենք շարունակել ենք գրել հայերեն, բայց իրենց պահանջները հաշվի առնելով՝ մարդիկ սկսել են գրել նաև օտար լեզուներով։ Իհարկե, վատ չէ օտար հրապարակումներ ունենալը, միջազգային ասպարեզում հանդես գալը, բայց սա պետք է լինի ոչ թե իբրև պատժամիջոց, այլ նման երևույթը պետք է խրախուսվեր։ Սա ավելի լավ արդյունք կտա, քան պատժամիջոցներ կիրառելը»,- շեշտեց Վիկտոր Կատվալյանը։
Պրոֆեսորի կարծիքով՝ այս ամենի հիմքում սխալ ընկալում է ընկած, իբրև թե փորձում են մերձեցնել գիտությունը ու կրթությունը, կարծես թե նրանք իրարից հեռու են։
«Եթե խելամիտ լինեն՝ հաշվի կառնեն, եթե հաշվի չառնեն, ուրեմն…»։
Նա ընդգծեց, որ համագործակցում են շատ բուհերի հետ, ավելին, առաջարկել են ուսանողներին բերել լաբորատորիա՝ փորձեր կատարելու:
