Որքան էլ սոցիալական ցանցերում և լրահոսում քոչարյանական պրոպագանդիստների քննադատության հիմնական թիրախն իմպիչմենտով վարչապետի թեկնածու առաջադրված Մասիս համայնքի ղեկավար Դավիթ Համբարձումյանն էր, սակայն նա ընդամենն առիթն էր։ Բուռն արձագանքի հիմնական պատճառն «իմպիչմենտի» գործընթացում Հանրապետականի կողմից արված հստակ և ոմանց համար անսպասելի քայլն էր՝ վարչապետի թեկնածուի առաջադրումը։
«Հիշու՞մ եք, թե ինչ էր ասում ՀՀ նիկոլականների առաջնորդը, թե դեռ պիտի հասկանանք՝ ում ասածով էր Ռուբեն Վարդանյանը Արցախ մեկնել: Հիշու՞մ եք, թե ինչ զազրելի հակաքարոզչություն էին անում իշխնամերձ շրջանակներն ընդդեմ Ռուբենի:
Հայ եկեղեցու դեմ իշխանական ոհմակի հարձակումներն անակնկալ չեն, քանի որ եկեղեցին ոչ միայն հրաժարվեց մասը դառնալ Փաշինյանի օկուպացիոն արքունիքի, այլև տեսանելի և համոզիչ կերպով ընդլայնում է իր հեղինակությունը ժողովրդի մոտ:
«Ի՞նչ գիտի այդ թերուսը. մեր պատմությունը, երազանքները գիտի՞: Մեզ ուզում է զրկել նույնիսկ երազելու հնարավորությունից, մոռանալ Մասիս սարը, երազի երկիր Հայաստանը: Գուցե հետո նաև արգելի երգել մեր ազգային երգերը: Այսինքն՝ նա պատրաստ է անել այն, ինչ հաճո է թուրքին»:
Նոյեմբերի 9-ին Մոսկվա կինոթատրոնում տեղի ունեցավ ռեժիսոր Մհեր Մկրտչյանի «Իշխանություն 2» գեղարվեստական ֆիլմի պրեմիերան։
Անցյալի դեմ անիմաստ «պայքարողները» չեն հասկանում, որ այդ կերպ խորացնում են ներազգային բարոյական ճգնաժամը և վտանգում են իրենց երեխաների ճակատագիրը: Ոչ անցյալի թերությունները պետք է արդարացնել, ոչ էլ ներկայի ողբերգությունը: Այսօր անհրաժեշտ է մտածել բացառապես ապագայի մասին: Մտածել ու գործել է պետք բացառապես միավորված` դուրս մղելով մեր մեջ եղած ատելությունը, պառակտումներն ու դրանց հեղինակներին:
