Հայաստանի առջև ծառացած մարտահրավերները, անվտանգային խնդիրները գնալով ավելի են խորանում։ Այդ խնդիրները լուծելու համար հասարակությունն իշխանությունների կողմից չի տեսնում համարժեք քայլեր. Ալիևը հայտարարում է, որ «Հայաստանը բանակ չպետք է ունենա, փոխի իր Սահմանադրությունը, բացի «Զանգեզուրի միջանցքը» և ընդունի 300 հազար ադրբեջանցիների», սակայն իշխանությունները որևէ հակադարձող հայտարարությամբ հանդես չեն գալիս, ասում են միայն՝ հավատարիմ են «խաղաղության օրակարգին»։
«Այդ ամենի հետևում երևում են իրենց պատվիրատուների ականջները, որոնք ոչինչ չունեն հայության, հայ, ազգային պետության ու պետականության հետ: Իրենց պատվիրատուները դրսից են ու անցած բոլոր տարիների ընթացքում նաև բոլոր, նաև նախորդ իշխանություններին էին համոզում, որ պետք է ռևիզիայի, վերատեսության ենթարկել ողջ պատմագիտությունն ու պատմագրությունը, ազատվել պատմությունից կառչվածությունից, թոթափել, այսպես ասած՝ «կոմպլեքսները», որոնցից մեկը, օրինակ, Ցեղասպանության հետ է կապված»:
