«Եթե մեր օլիգարխը կառուցում է դղյակ կամ եկեղեցի, նա պետք է մտածի այդ դղյակը պաշտպանող զինվորի մասին»
Վիեննայում Հայաստանի և Ադրբեջանի նախագահների հանդիպումը ընդհանրապես չպետք է որակվեն որպես բանակցություններ: Դրանք կարող են դիտվել խորհրդակցություն, մտքերի փոխանակում, բայց ոչ բանակցություն: Այս մասին «Արմենպրես»-ի մամուլի սրահում հրավիրված ասուլիսում նշեց քաղաքագետ Ալեքսանդր Մանասյանը:
«Անկախ այն բանից, թե հետագայում ինչպես կզարգանան իրադարձությունները, մենք գործ ունենք մի հակառակորդի հետ, որի նկատմամբ վստահություն տածել չենք կարող: Ղարաբաղյան թեմայով չի եղել նույնիսկ մեկ պայմանավորվածություն, փաստաթուղթ, համաձայնագիր, որն Ադրբեջանը պահպաներ, որին նա հետևեր: Չի եղել այդպիսի բան, բոլորը խախտել է»,-ասաց քաղաքագետը: Ալեքսանդր Մանասյանը չի բացառում, որ այս մի հանդիպումը ևս Բաքուն կօգտագործի ժամանակ շահելու համար, ինչ-որ հարցեր լուծելու նպատակով:
Անդրադառնալով Վիեննայում Հայաստանի ու Ադրբեջանի նախագահների հանդիպմանը շփման գծում մոնիթորինգի մեխանիզմներ ներդնելու հարցի շուրջ ձեռք բերված համաձայնությանը` քաղաքագետը նշեց, որ դրա հետ հույս պետք չէ կապել: Այսինքն, ըստ էության, գործնականում դրանք ոչինչ չեն տա:
«Իհարկե, այդ մեխանիզմների մասին խոսակցությունները դրական են և դեմ Ադրբեջանին: Բայց ասենք, թե ինչ-որ սարքեր են դրված, և Ադրբեջանի մտքով անցնում է պատերազմ սկսել, նա դա այդ սարքերին նայելո՞ւ է: Իհարկե, ոչ, մեզ ավելի խորքային մշակումներ են պետք, մեզ այլ ուղերձներ են պետք, մեզ ուրիշ ներքին կյանք է պետք, մենք բոլորս պետք է ապրենք որպես բանակ, զինվորի նման»,-ասաց Ալեքսանդր Մանասյանը:
Հաշվի առնելով այդ հանագամանքը՝ քաղաքագետը կարծում է, որ հարցը պետք է ավելի լրջորեն քննարկվի թե ներքին զարգացումների համատեքստում, որի մասին խոսում են մեր երկրի բարձրաստիճան պաշտոնյաները, թե արտաքին քաղաքականության հարթությունում:
«Ես մի բանաձև եմ հնչեցրել: Եթե մեր օլիգարխը կառուցում է դղյակ կամ եկեղեցի, նա պետք է մտածի այդ դղյակը պաշտպանող զինվորի մասին: Հակառակ դեպքում այդ դղյակն ո՞ւմ համար է կառուցում»,-ասաց քաղաքագետն` ընդգծելով, որ մենք պետք է կարողանանք լրջորեն անդրադառնալ մեր ներքին տնտեսական խնդիրներին:
