Դասախոսն ահազանգում է կոռուպցիոն ռիսկերի մասին, ՀՊՏՀ-ի ռեկտորը մեկնաբանում է. «Փաստ»

«Փաստ» օրաթերթը գրում է. «Օրերս «Փաստի» էլեկտրոնային փոստին նամակ ենք ստացել ՀՊՏՀ մակրոէկոնոմիկայի ամբիոնի դոցենտ Արփենիկ Մուրադյանից: Նա նամակում նշում էր, որ իր աշխատանքային պայմանագիրը լուծվել է, ընդգծում, որ համաձայն չէ այդ որոշման հետ:

Նամակը հրապարակում ենք առանց խմբագրման.

«Ահազանգ` ՀՊՏՀ-ում կոռուպցիոն ռիսկերը բարգավաճում են: 1978 թ.-ից աշխատում եմ ՀՊՏՀ-ում: Գիտամանկավարժական ողջ գործունեության ընթացքում մշտապես աշխատել եմ իմ հմտությունների, կարողությունների և ունակությունների կատարելագործման ուղղությամբ, ինչի մասին վկայում են բազմաթիվ վերապատրաստումները, այդ թվում՝ ԱՄՆ-ում, Ֆրանսիայում, Ռուսաստանի Դաշնությունում, և համապատասխան վկայագրերը, ունեմ շուրջ յոթ տասնյակ գիտական հրապարակումներ, այդ թվում՝ միջազգային վարկանիշ ունեցող (Scopus, Ринц), աշխատանքային բոլոր պարտականություններս կատարել եմ պատշաճ մակարդակով, վայելում եմ ուսանողների և գործընկերներիս հարգալից վերաբերմունքը: 2019 թ.-ին մասնակցել եմ նախկին ռեկտոր Ռ. Հայրապետյանի կողմից կազմակերպած մրցույթին և հաջողությամբ անցել եմ՝ հավաքելով համապատասխան միավորներ, ինչն ինձ հնարավորություն է տվել շարունակել աշխատանքը ՀՊՏՀ-ում: 2021 թ.-ին ևս մասնակցել եմ մրցույթի, սակայն այս անգամ կազմակերպված ձևով, այսպես կոչված, «փակ, գաղտնի քվեարկությամբ», մերժել են իմ դիմումը:

Նման մոտեցման համար առիթ է հանդիսացել այն, որ ես նախկին ռեկտոր Ռ. Հայրապետյանի աջակիցն եմ և չեմ ստորագրել Դ. Գալոյանին աջակցելու նպատակով ԿԳՄՍ նախարարին ուղղված նամակի տակ: 2022 թ.-ի հունիս-հուլիս ամիսներին բազմիցս դիմել եմ մակրոէկոնոմիկայի ամբիոնի վարիչ պարոն Կ. Գրիգորյանին՝ խնդրելով ներկայացնել, թե 2022-2023 թթ. ուստարվա ինչ ծանրաբեռնվածություն է նախատեսել, և մշտապես ստացել եմ անորոշ պատասխան (աշխատում ենք ծանրաբեռնվածության վրա և շուտով կտեղեկացնենք): Իսկ արդեն հուլիս ամսվա վերջին օրերին նշել է, որ այդ մասին կտեղեկացնեն արձակուրդից հետո (մեր արձակուրդն ավարտվում է օգոստոսի 24-ին): Մինչդեռ այդ տեղեկատվությունն ինձ անհրաժեշտ էր հնարավորինս շուտ, հետագա անելիքներս և ծրագրերս պլանավորելու համար (արդեն իսկ մտավախություն ունեի, որ ՀՊՏՀ ղեկավարությունը սուբյեկտիվ որոշում է կայացրել իմ աշխատանքային պայմանագիրը լուծելու մասին): Օգոստոսի 22-ին ՀՊՏՀ-ից ստացել եմ ծանուցագիր աշխատանքային պայմանագիրը լուծելու մասին:

Վերոշարադրյալ բոլոր փաստերից և մեկնաբանություններից միանշանակ երևում է, որ իմ նկատմամբ կայացված որոշումը խիստ սուբյեկտիվ է և բխում է ՀՊՏՀ ղեկավարության անձնական շահադիտական նպատակներից, ինչը կոռուպցիա եզրույթի դրսևորումներից է: Սուբյեկտիվ մոտեցման մասին է վկայում նաև այն փաստը, որ ամբիոնի վարիչ Կ. Գրիգորյանը ամբիոնի ծանրաբեռնվածությունը բաշխել է սեփական հայեցողությամբ, ըստ էության, հաշվի չառնելով որևէ գիտականորեն հիմնավորված չափորոշիչ (խոսքը, բնականաբար, չի վերաբերում մրցույթով անցածներին): Մինչդեռ մեր ամբիոնում 0,5 դրույք դասաժամեր են ստացել մարդիկ, ովքեր ՀՊՏՀ-ում զբաղեցնում են վարչական պաշտոններ, զուգահեռաբար զբաղված են նաև վճարովի որևէ գիտահետազոտական աշխատանքում (փաստորեն ունեն 2,5 հաստիք զբաղվածություն):

Ունենք նաև հիմնական դասախոս, ով մեկ դրույքով աշխատում է մեր ամբիոնում և այլ բուհում զբաղեցնում է վարչական պաշտոն: Եվ ամենացավալին այն է, որ այս բոլոր գործընթացներն իրականացվել են գաղտնիության պայմաններում՝ մինչև վերջին պահը ես տեղեկացված չեմ եղել, որ դասաժամեր չեն նախատեսել: Մինչդեռ որպես հիմնական աշխատող, նրանք պարտավոր էին այդ մասին տեղեկացնել երկու ամիս շուտ: Իմ նկատմամբ խիստ ուղղորդված մոտեցման մասին է խոսում նաև այն փաստը, որ ամբիոնի մի քանի դասախոսներ այսօր պատրաստ են հրաժարվել իրենց հասանելիք ժամերից՝ 0,25 դրույքի չափով, սակայն ամբիոնի վարիչը դարձյալ մերժում է ինձ ժամեր տալ՝ պատճառաբանելով, որ ռեկտորը հրամանով ինձ աշխատանքից ազատել է: Ընդ որում, թեև ես ունեմ աշխատանքային պայմանագիր, մինչև 2022 թ.-ի օգոստոսի 31-ը, սակայն, ըստ այդ պայմանագրի, ես համարվում եմ հիմնական աշխատող, քանի որ 1978 թ.-ից առ այսօր անընդմեջ աշխատում եմ նույն կազմակերպությունում: Վերոնշյալ բոլոր կետերը հիմնավորված են կոնկրետ փաստաթղթերով»:

Հարցի վերաբերյալ համալսարանի դիրքորոշումը պարզելու համար դիմեցինք ՀՊՏՀ ռեկտոր Դիանա Գալոյանին:

Մեզ հետ զրույցում նա, մասնավորաբար, նշեց. «Ամեն տարի ունենում ենք մի շարք դասախոսներ, որոնք ժամկետային աշխատողներ են, այսինքն` աշխատանքային պայմանագիրը կոնկրետ ժամկետով է իրենց հետ կնքված լինում` կա՛մ սեպտեմբերի մեկից մինչև հուլիսի 1, կա՛մ սեպտեմբերի մեկից մինչև սեպտեմբերի մեկ:Տասնյակ դասախոսներ օրենքով սահմանված կարգով ծանուցվում են հաջորդ ուսումնական տարում դասաժամեր չունենալու կապակցությամբ:

Տնտեսագիտական համալսարանում իմ կողմից բավականին մեծ ազատություն է տրված ամբիոնի վարիչներին, որովհետև, որպես ամբիոնի նախկին վարիչ, եղել և մնում եմ այն համոզմանը, որ այս բուհում ամենակարևոր օղակները ամբիոններն են: Ամբիոնն է պատասխանատու և՛ կրթական ծրագրի, և՛ դասախոսական կազմի որակի, և՛ կրթության որակի համար: Եթե ամբիոնների վարիչները նպատակահարմար են գտնում այս կամ այն դասախոսի հետ չշարունակել կամ շարունակել աշխատանքը, նոր կադրեր ներգրավել և այլն, ես իմ գործառույթը չեմ համարում մտնել այդ հարաբերությունների մեջ:

Հուլիս, օգոստոս ամիսներին` կախված տվյալ աշխատողի պայմանագրի ժամկետից, ամբիոնների վարիչների կողմից ստանում եմ զեկուցագրեր, թե ում են իրենք շարունակելու կամ չեն շարունակելու աշխատանքային բեռնվածություն տրամադրելը:

Ըստ այդմ, կնքում եմ կամ չեմ կնքում աշխատանքային պայմանագրեր: Դրա բովանդակային մասի մեջ չեմ մտնում: Չեմ կարող բուհի քսանից ավելի ամբիոնների բովանդակային մասի մեջ մտնել, իմանալ, թե ով է մակրոէկոնոմիկայի լավ դասախոս, ով է բարձրագույն մաթեմատիկայի լավ դասախոս և այլն: Ամբիոնների վարիչներն իրենց վրա պատասխանատվություն են վերցնում, ես էլ պահանջում եմ իրենցից: Ամբիոնի վարիչը գիտի, որ պետք է որակյալ կադր ներգրավի, որովհետև հետո ես իրենից եմ պահանջելու, ոչ թե դասախոսից»,-«Փաստի» հետ զրույցում նշեց Դիանա Գալոյանը»:

ԼՈՒՍԻՆԵ ԱՌԱՔԵԼՅԱՆ