«Գիշերվա ժամը 3-ին աղջիկս արթնացրեց ինձ. լսեցի կրակոցների ու մեքենաների ձայներ…». տիկին Անահիտը քառօրյա պատերազմի օրերին չի լքել Մարտակերտը
Անահիտ Հայրապետյանը Մարտակերտ քաղաքի բնակչուհի է։ Զավակներից երեքն ամուսնացած են, փոքրը 16 տարեկան է. աղջիկն ապրում է իր հետ։
«Գիշերվա ժամը 3-ին աղջիկս արթնացրեց ինձ. լսեցի կրակոցների եւ մեքենաների ձայներ: Պատուհանից նայեցի եւ տեսա, որ ժողովուրդը, մեքենաների մեջ խցկված, մեքենաներն են լիցքավորում ու շարժվում` չգիտեմ որտեղ»,- aparaj.am-ին պատմում է Անահիտը, ում տունը Մարտակերտի բենզալցակայանի կողքին է։
Անահիտը Մարտակերտից քառօրյա պատերազմի օրերին չի հեռացել, միայն թոռնիկներին տեղափոխել է Արջաձոր գյուղ՝ բարեկամների մոտ։
Նա Արարատի մարզից 11 տարի առաջ է տեղափոխվել Մարտակերտ: Ասում է՝ գնալու տեղ չունեմ․ «Կրակոցներ միշտ էլ եղել են, բայց կարծում էինք, որ այս անգամ էլ իրավիճակը կհանդարտվի: Սակայն մենք չենք վախենում: Իմ որդին առաջնագծում է, ինչո՞ւ պիտի վախենամ. նրանք մեր սահմաններն ամուր են պահում, իսկ մենք կանգնած ենք նրանց թիկունքին»:
«Ամեն ինչ լավ է լինելու. եթե այդպես չմտածեի, Մարտակերտում չէի մնա,- ասում է Անահիտը եւ շեշտում,- հայությունը միասնական է, այդ պատճառով մենք ոչ մի բանից չենք վախենում․․․»։
