Ամեն մի կալանված մարդ, ամեն մի քաղ բանտարկյալ, մի, մի նռնակ է, որ վաղ թե ուշ պայթելու է թեկուզ և տռզած որովայնիդ մեջ. Լևոն Ջավախյան
Լևոն Ջավախյանը գրում է «ՉՄԱՐՍՎՈՂ. ԿԵՐԱԿՈՒՐ
Թուրքը ում ասում ա` բռնում ա , ումից վախում ա` բռնում ա, ումից վտանգ ա տեսնում` բռնում ա, բռնում ա, բռնում ա, բռնում ա… Թող բռնի, թող բանտերը յցնի, բանտում տեղ չի լինի` թող նոր բանտ սարքի, սարքի, սարքի, Հայաստանը դարձնի բանտաստան, ասի զարգանում ենք… Մենք կգնանք, կնստենք բանտում ու մենք էլ մերը կսարքենք, բանտի մեջ իր բանտը կսարքենք, վաղվա Հայաստանը կսարքենք…
Բռնի ինչքան կարում ես, լեթվի, կշտացի, անկուշտ… Հայաստանը
նման է մի անկառավարելի դասարանի։ Անկարող ուսուցիչը ինչքան էլ գոռա, ծեծ ու ջարդ անի, միևնույնն է, դասաևանը լինելու է ավելի ու ավելի անկառավարելի։ Իսկ վարպետ ուսուցչին բավական է մի խիստ հայացք, լուռ ու մուջ նայվածք , որպեսզի ամեն ինչ իր տեղը ընկնի։ Էս պաշտոնը քո հագով չէ, քո տեղը դասարանում չէ, երկրի կառավարումը չէ, քո տեղը բանտումն է։ Մենք բանտում նստած տեղ կանենք քեզ…
Իսկ դու` անկուշտ կենդանի, բռնի, բռնի, հլա ինչքան կարում ես, բռնի, միայն թե զգույշ` չուռցորվես,…. Եվ լավ իմացիր` ամն մի կալանված մարդ, ամեն մի քաղ բանտարկյալ, մի, մի նռնակ է, որ վաղ թե ուշ պայթելու է թեկուզ և տռզած որովայնիդ մեջ…»։
