«Ո՞ւմ եք ձեռ առնում, այ սրբություն չունեցող անասուններ։ Լավ էն նիկոլն ա վիժվածք, բա դո՞ւք»․ Արամ Գևորգյան

Արամ Գևորգյանն իր ֆեյսբուքյան էջում գրում է․ «Կարդացի առողջապահության նախարարություն կոչեցյալի պարզաբանումը՝ տղերքի մասունքները նման պայմաններում պահելու հետ կապված ու նողկանք ապրեցի։ Իսկ պարզաբանման մեջ ասվում էր, որ. «…մի քանի մասունքներ ու դիակներ ժամանակավորապես պահվել են կենտրոնի ջերմամեկուսիչ պատերով նկուղային հարկում»…

Դուք պատերի վրայի՝ խոնավությունից թափված ծեփերը տեսնո՞ւմ եք, դուք սովորական եվրոդռան ռեզինն ու փականի տեղը տեսնո՞ւմ եք, գաջից պատերը տեսնո՞ւմ եք։ Սա ջերմամեկուսիչ պատերով դիակների պահման վայր հիշեցնո՞ւմ է։ Լավ ո՞ւմ եք ձեռ առնում, այ սրբություն չունեցող անասուններ։ Լավ էն նիկոլն ա վիժվածք, բա դո՞ւք։ Կարո՞ղ ա ամենամեծ վիժվածքը դուք եք ու էնքան պիղծ եք, որ տղերքի մասունքները պռոստը լցնում եք պահեստի դատարկ սենյակներից մեկն ու փակում դուռը, անունն էլ դնում ջերմամեկուսիչ սենյակ։ Որ ջեմամեկուսիչ ա, պատերդ ինչի՞ց են խոնավացել ու ծլեփ տվել։

Ծանոթներիցս մեկը, ով պատերազմից հետո մասնակցել է դիակների որոնողական աշխատանքներին Շուշիում, Հադրութում ու Ֆիզուլիում, պատմում էր, որ թուրքերի հետ պայմանավորվածություն կար. եթե մենք էինք գտնում իրենց զինվորների մասունքները, իրենց էինք տեղյակ պահում, եթե իրենք էին գտնում մեր տղերքինը՝ իրենք էին ձայն տալիս, կանչում։ Ու պատմում է, որ երբ մերոնք սպանված թուրքերի էին գտնում ու կանչում թուրքական կողմի ներկայացուցչին, նա հեռվում նստած ասում էր՝ «հա, լավ, թող մնան ըտեղ» ու տենց էլ չէին տանում իրենց դիակները։

Հիմա բացատրեք ինձ էս կադրի պատասխանատուներ. դուք էդ թուրքերից ինչո՞վ եք պակաս։ Նրանք իրանց զինվորին թողնում էին դաշտերում կենդաների կեր, դուք իբրև թե բերել եք, բայց անգամ տարրական բարոյականություն չունեք նորմալ պայմաններում պահելու դրանք։ Տարել, լցրել եք պադվալ, անունն էլ դրել ջերմամեկուսիչ պատերով նկուղային հարկ։

Դուք նույն թուրքն եք։ Ոչնչով չեք տարբերվում։ Դուք չեք թողել դաշտում, բայց դուք էլ ձեր մասով ասել եք՝ հա, լավ, լցրեք պադվալ, թող ընդեղ մնան…

Օրերս Առողջապահության նախարար կոչված անահիտ ավանեսյանը պարգևատրվել էր «Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար» 1-ին աստիճանի մեդալով։ Հիմա պարզ է, թե որ «արժանիքների» համար»։