ՌԴ լռությամբ Հայաստանին մինչև վերջնական տապալում հարվածելը վատ սցենար է. Մարկեդոնով
Ռուս հեղինակավոր քաղաքական վերլուծաբան Սերգեյ Մարկեդոնովը ֆեյսբուքյան իր էջում կրկին անդրադարձել է հայաստանյան արտաքին քաղաքական զարգացումներին: Այս անգամ նա անդրադարձել է ԱՄՆ Ներկայացուցչական պալատի խոսնակ Նենսի Փելոսիի՝ երևանյան այցի ընթացքում հնչեցրած ուղերձներին:
Ըստ Մարկեդոնովի՝ ուռճացված սպասումներ են գեներացվում և տելեգրամյան որոշ ալիքներ, նույնիսկ ԱՄՆ-ի նկատմամբ թերահավատ տրամադրվածները, գրում են, որ Վաշինգտոնը վերջապես բռնել է Հայաստանի կողմը (սա իբր բխում է Ադրբեջանի «մահացու հարձակումները» դատապարտելու Փելոսիի հայտարարություններից)։ «Բայց դա այդպես չէ, և շուտով զարգացումը ցույց կտա այս եզրակացության ճշմարտացիությունը։
1. ԱՄՆ-ը չի հրաժարվի Թուրքիայի (ՆԱՏՕ-ի անդամ, դաշինքի երկրորդ ռազմական ուժն իրենցից հետո) հետ համագործակցությունից։
2. Նահանգներն ընտրություն չեն կատարի Ադրբեջանի և Հայաստանի միջև, հատկապես նրանց ռազմավարական դաշնակից ԵՄ-ում էներգետիկ խնդիրների ֆոնին։ Եվ, իհարկե, նրանք չեն հրաժարվի Իսրայելից՝ Բաքվի ամենակարևոր գործընկերոջից։ Նրանց համար Իրանին զսպելը, Թուրքիային «աշխարհաքաղաքական էկզոտիկությունից» զերծ պահելը և Ռուսաստանին Կովկասից դուրս մղելը երեք հիմնական նպատակ են։ Իսկ գերխնդիրն ընդհանրապես ցանկացածի, բայց մասնավորապես՝ Մոսկվայի, Անկարայի և Թեհրանի եվրասիական դաշինքը կանխելն է։ Սա առանցքային է:
3. Հայաստանն արագացված կարգով ՆԱՏՕ չի ընդունվի, նույնիսկ Վրաստանն ու Ուկրաինան այնտեղ դեռ գործողությունների պլան չունեն, խաղաղապահներ էլ չեն ուղարկի ռուսական խաղաղապահներին փոխարինելու։
4. 1920-ի Ալեքսանդրապոլի պայմանագրից ի վեր ռուս-հայկական հարաբերություններում ժամանակ առ ժամանակ արծարծվում է Մոսկվայի ոչ բավարար ջանքերի և նման այլ փաստարկների թեման։ Եվ չի կարելի ասել, որ Ռուսաստանի քննադատները միշտ ու միանշանակ սխալ են եղել։ Մեկ նրբերանգ. Արևմուտքն ավելի լավ բան չի առաջարկում ու չի առաջարկի. Արցախի վերադարձ, «խաչակրաց արշավանք» Բաքվի կամ Անկարայի դեմ չի լինելու. վերջակետ և հինգ բացականչություններ։
5. Վերջին, բայց ոչ պակաս կարևոր թեզ. այս բոլոր ուռճացված սպասումները, «ամերիկանոֆիլիայի» պոռթկումներից կարելի էր խուսափել, եթե Մոսկվայի այսօրվա դիրքորոշումներն ավելի հստակ լինեին։ Պաշտոնապես, համենայն դեպս։ Եվ ոչ պաշտոնական, առավել ևս: Դադարե՛ք «սխալ Փաշինյանին» մեղադրել արդեն: Բացի նրանից, մենք շահեր ունենք տարածաշրջանում, որոնց մասին պետք է խոսել։ Այո, մենք չենք կարող դառնալ բացառապես հայկական շահերի օպերատորներ։ Այո, մենք պահելու և կորցնելու բան ունենք Ադրբեջանի և Թուրքիայի հետ հարաբերություններում։ Բայց Բաքվի և Անկարայի հաղթանակը Երևանի նկատմամբ ջախջախիչ հաշվով՝ առանց Ռուսաստանի հովանու ներքո փոխզիջումների հասնելու, դրանց շարքին չի դասվում:
Բայց հիմա խոսքը ոչ թե նրանց, այլ մեր մասին է: 2020 թվականի նոյեմբերին Երևանին կարելի էր և պետք է զիջեր. Բայց այսօր Հայաստանին մինչև վերջնական տապալում հարվածելը մեր լռությամբ միանշանակ վատ սցենար է։ Կրկնեմ հազարերորդ և հարյուրերորդ անգամ. Ճգնաժամային իրավիճակին արձագանքելը մաչոյության հոմանիշ չէ: Բայց դա պետք է լինի, այլ ոչ թե փոխարինվի իմաստալից լռությամբ»,- գրել է Մարկեդոնովը:
