Պետությունում, որի ողջ տարածքի նկատմամբ հավակնություն է ներկայացնում նրա դե ֆակտո թշնամի երկիրը, իշխանությունը զբաղված է քաղաքացիներից հնարավորինս շատ փող հավաքագրելով։
Երևանում կայանատեղիների վճարը մեկ որոշմամբ բարձրացվեց մոտ 13 անգամ՝ 12 հազարից դառնալով 160 հազար դրամ, անցած տարվանից հարկային դաշտ են բերվել մի շարք ծառայություններ, անշարժ գույքի գույքահարկն արդեն այս տարվանից բարձրացել է կրկնակի անգամ, տրանսպորտի ուղեվարձը փետրվարի 1-ից կրկին եռապատկվելու է, իսկ եկամուտների համընդհանուր հայտարարագրումը քաղաքացիների կյանքը վերածելու է իսկական ֆինանսական ու բյուրոկրատական դժոխքի։
«Երևանում այլևս չկան այն, ինչ մենք դեռևս 2017 թվականից անվանել ենք հուսահատության գազելներ, և ասել ենք, որ դրանք չեն լինելու: Հիմա չկան հուսահատության գազելներ, և արձանագրենք, որ կառավարությունը և քաղաքական մեծամասնությունը այդ խոստումը կատարել է»,- ԱԺ-ում հայտարարեց Նիկոլ Փաշինյանը՝ ընդգծելով՝ Երևանում եղել է տրանսպորտային համակարգ, որը գնացել-կորել է:
ԱԺ «Քաղաքացիական պայմանագիր» խմբակցության պատգամավոր Կարեն Համբարձումյանն այսօր ԱԺ ամբիոնից հայտարարեց, թե 2018 թվականից հետո իր կյանքում մեկ բան է ավելացել՝ վարկերը, որոնք չի ամաչում հայտարարագրել։ Հետևաբար՝ չի հասկանում այն վայնասունը, որը կապված է ֆիզիկական անձանց եկամուտների հայտարարագրման հետ։
Կարծում եմ՝ հասարակության մոտ այդ պահանջը կա, որ պետք է բաներ փոխվի։ Սակայն այստեղ ոչ թե հասարակության, այլ քաղաքական դաշտի դերակատարների խնդիրն է, թե ով է այդ ամենն ի կատար ածելու, որովհետև հասարակություն ասվածն ամորֆ ձևակերպում է։ Հասարակության մեջ կան տարբեր շերտեր՝ տարբեր խնդիրներով ու նպատակներով։
