Բոլոր ննջեցյալները կարոտ են քահանայական աղոթքի և պաշտամունքի: Բացի աղոթելուց, ննջեցյալների համար նաև նրանց հիշատակի համար ողորմություն ենք անում. «Քանզի ողորմությունը բարձրագլուխ պարծենում է դատաստանի դիմաց» (Հակոբոս 2:13):
«Այս տոնի սկզբնավորումը կապում են այն ավանդույթի հետ, որ մի փոքր երեխա՝ ոտքից կաղ, խաղալու ժամանակ պատահաբար դիպչում է խաչափայտին, որը գցված էր Գողգոթայում, և նրա ոտքը լավանում է։ Խաչի համբավը հասնում է մինչև Երուսաղեմ, շատերը գալիս են ու խաչափայտից բժշկություն են ստանում։ Հետագայում խաչը թաքցնում են սարի վրա և աղբով այն փակում։
