2020 թվականի Արցախի 44-օրյա պատերազմում անմահացած Ազատ Մաջարյանի մայրը՝ Նարինե Գրիգորյանը, արդեն 4 տարի է՝ թակում է բոլոր գերատեսչությունների դռները, խնդրելով փոխել «Եռաբլուրում» որդու շիրմաքարը, որը ճաքեր է տվել, ինչի հետևանքով անձրևաջրերը վնասել են նաև որդու նկարը։ Ճաքեր է տվել նաև տապանաքարը, եթե այն շտապ չփոխեն՝ հետևանքներն անդառնալի են լինելու։
Արցախը, 246-րդ օրն է՝ շրջափակված է Ադրբեջանի կողմից, հազարավոր բազմանդամ ընտանիքներ հայտնվել են դժվար կացության մեջ, քանի որ խանութներում այլևս մթերք չկա։ Հունիսի 15-ից սկսած Արցախ որևէ հումանիտար բեռ չի մտել, հազարավոր երեխաներ, հաշմանդամություն ունեցող անձինք, ծերեր գրեթե մատնված են սովի։
«Այսինքն՝ մենք այս պահին ցանկանում ենք, ոչ թե՝ մի բան ուտենք, այլ ուզում ենք ճանապարհը բացվի, սրա տակ որևէ այլ բան չպետք է դիտարկենք, այլ ոչ թե սպասենք տալոնի և գնանք ձու ստանալու հերթ կանգնենք։ Բլոկադան միայն արցախյան խնդիր չէ, սա հայկական հարց է։ Արցախում գիտակից խավը գտնում է, որ Հայաստանը չպետք է գնա զիջումների հենց այս բլոկադայի համար, պայմաններն ինչքան էլ սուղ լինեն, Հայաստանը դա մեր տարածքն է, մենք Արցախում ենք ապրում, և ինչպես Արցախն է մեր տարածքը, այնպես էլ՝ Սյունիքը։ Նկատի ունեմ, որ սա մեր հողն է, ու մենք բոլորս պետք է ոտքի կանգնենք»,- հավելեց մեր զրուցակիցը։
