Նիկոլը Սյունիքը տալիս է, եկեղեցու դեմ հարձակումները սաստկացնում է, նրանց և մեր պայքարի ընկերներին լցնում է բանտերը, երկրում մոլեգնող քաղաքական տեռորին միացրել է նաև հարկային տեռորը, և այս ամենի ֆոնին ի՞նչ է անում «ընդդիմության առաջնորդի» դերի մեջ սկզբից՝ օբյեկտիվորեն, իսկ հետո՝ իներցիայով մտած ղեկավարի թիմը:
Որքան էլ սոցիալական ցանցերում և լրահոսում քոչարյանական պրոպագանդիստների քննադատության հիմնական թիրախն իմպիչմենտով վարչապետի թեկնածու առաջադրված Մասիս համայնքի ղեկավար Դավիթ Համբարձումյանն էր, սակայն նա ընդամենն առիթն էր։ Բուռն արձագանքի հիմնական պատճառն «իմպիչմենտի» գործընթացում Հանրապետականի կողմից արված հստակ և ոմանց համար անսպասելի քայլն էր՝ վարչապետի թեկնածուի առաջադրումը։
«Հայաստանը ոչինչ չի ստացել։ Այդ գումարը ստանալու են այն ազդեցության գործակալները, որոնց վրա Փաշինյանը տաքացնելու է իր ձեռքերը, քանզի հենց նրանք են օգնում պահպանել իր իշխանությունը»,- ասաց Նահապետյանն ու ընդգծեց՝ հաշվի առնելով, որ Հայաստանին տրվող դրամաշնորհների մի մասը միշտ էլ պարտադիր մսխվում է, հետևապես՝ նույնը լինելու է նաև այս 270 միլիոն եվրո դրամաշնորհի դեպքում։
Հայաստանում նոմինալ իմաստով էլիտաներ կան գրեթե բոլոր ոլորտներում, բայց այդ էլիտաներից որևէ մեկը որևէ ազդեցություն չունի պետության կողմից իրականացվող քաղաքականության գոնե հիմնարար, ուղենիշային բաղադրիչների վրա։ Օրինակ, Հայկական բանակում կան տասնյակ գեներալներ ու բարձրաստիճան զինվորականներ, բայց նրանք վստահաբար նվազագույն ազդեցությունն ունեն պետության ռազմաքաղաքական որոշումների վրա։
