«Երկիր ենք կորցնում. ի՞նչ հուշարձան, ի՞նչ կոռուպցիոն սխեմա, ի՞նչ բան». Սարհատ Պետրոսյան
Կադաստրի կոմիտեի նախկին ղեկավար Սարհատ Պետրոսյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրել է.
«Ենթադրաբար 2016 կամ 2017 թվականին վարչապետ Կարեն Կարապետյանը կառավարության նիստին դժգոհեց մարզպետերի կառավարչական ու մասնագիտական կարողություններից ու հանձնարարեց աշխատանքներ տանել այդ ուղղությամբ։
Քանի որ այն ժամանակ վարչապետի խոսքն արժեք ուներ, Հայաստանի ամերիկյան համալսարանում մշակվեց վերապատրաստման դասընթաց, որի շրջանակում նաեւ ես կիսվեցի տարածքային զարգացման պալանավորման իմ գիտելիքներով ու մտքերով։ Դրան մասնակցում էին հանրային, կամ այլ տեսակի կառավարման լուրջ փորձ ունեցող մարզպետներ, ովքեր առաջին հայացքից պետք է չցանականային առհասարակ նման գործընթացի մաս լինել։ Հետագայում նրանցից գոնե երկուսի հետ շարունակել ենք կապի մեջ լինել, այսինքն մարդիկ հասկանում են ինչ որ նեղ մասնագետի խորհրդի կարիքը։
Այս ամենը գրում եմ, այն պատճառով, որ հանրային կառավարման տարբեր մակարդակներում՝ կառավարություն-քաղաքապետարան-մարզպետարաններ-համայնքապետարաններում եղած դիլետանտիզմն ու թայֆաբազությունը՝ կոռուպցիան, այնքան խորն ու հարմար «նորերի» համար, որ նույնիսկ հիմա նման դասընթացներն են անարդյունք։ Նախկինում գոնե միջազգային կազմակերպությունների ու երկրի տնտեսության զարգացման համար նման քայլեր էին իրականացվում։ Հիմա միջազգայինները աչք են փակում «ժողովրդավարության բաստիոնի» բոլոր «թերությունների» համար, իսկ տնտեսության զարգացման մասին մտածող չկա՝ հազիվ երկիր (հասկանալ՝ իշխանություն) են պահում։
Հիմա մենք լռում ենք։ Շաբաթական մի քանի անգամ քաղաքապետարանի կամ կառավարություն հերթական դիլետանտ ու կիսատ-պռատ հարցով զանգում են ինչ որ մեդիայից, ու պատասխանս մեկն է. երկիր ենք կորցնում, ի՞նչ հուշարձան, ի՞նչ կոռուպցիոն սխեմա, ի՞նչ բան… կա մեկ օրակարգ ու դա կապիտուլանտ իշխանության հեռացումն է՝ պարտվողի խարանից ազատումը…
Այնպես, որ եկեք ֆիքսենք. մենք ապրում ենք մեր երկրի ամենատխուր ժամանակները, ու հանրային կառավարման որեւէ մասնակից թող չկարծի, որ իրենք ինչ որ բան ավելի լավ են անում, այլ էնքան ամեն ինչ վատ է, որ այգիների, կանաչապատման, հուշարձանների, քաղաքային պլանավորման, տրանսպորտի կառավարման, հողային քաղաքականություն եւ շատ ու շատ այլ ուղղություններով խայտառակ արդյունքներ են, ու մենք չենք խոսում միայն այն պատճառով, քանի որ ինչպես նշեցի կա մեկ հանրային օրակարգ։
Հ.Գ.-Նկարում մեկ այլ նյութ փնտրելիս պատահաբար աչքովս ընկած իմ պրեզենտացիան այդ դասընթացի համար, որտեղ ներկայացնում եմ մի շարք օրինակներ թե ինչպես է պետք իրականացնել տարածքային զարգացման պլանավորումը»։
