Արդյոք Հայոց այբուբենի տառերը ունե՞ն թվային արժեք

Մաշտոցյան գրի ստեղծումից հետո հայերեն տառերն օգտագործվել են նաև իբրև թվարժեքներ: Այդ տառ-թվերով են ստեղծվել միջնադարյան Հայաստանի ճշգրիտ գիտություններին վերաբերող բոլոր գրքերը: Հայերեն 36 տառերը գրվել են 9-ական տառ պարունակող 4 շարքով, որոնք համապատասխանորեն նշանակում են միավորներ, տասնավորներ, հայրուրավորներ և հազարավորներ:

ա = 1    ժ = 10    ճ = 100    ռ = 1000
բ = 2    ի = 20     մ = 200    ս = 2000
գ = 3    լ = 30      յ = 300     վ = 3000
դ = 4    խ = 40   ն = 400    տ = 4000
ե = 5    ծ = 50    2 = 500    ր = 5000
զ = 6    կ = 60    ո = 600    ց = 6000
է = 7    հ = 70    չ = 700      ւ (ու) = 7000
ը = 8    ձ = 80    պ = 800    փ = 8000
թ = 9    ղ = 90    ջ = 900    ք = 9000

Այս 36 տառերի զուգորդմամբ կարելի է գրել 1-ից մինչև 9999 բոլոր ամբողջ թվերը, օրինակ. ծա = 51, ռջղ = 1990, քջղթ = 9999: Հետագայում հայկական այբուբենում ավելացված օ տառը նշանակել է 10000: Մեծ թվերի համար հայերենն ունեցել է հատուկ անվանումներ և պայմանանշաններ: Օրինակ, 10000-ն անվանել են բյուր և նշանակել ^, որը դրվելով տառաթվանշանի վրա, այն մեծացրել է 10000 անգամ: Այսպես՝

^                    ^                      ^                        ^

ա = 10000    բ = 20000     ժ = 100000     ք = 90000000

qahana.am