«Օրինակ, ասում է՝ իրական Հայաստանի գեղագիտության կարևորագույն խնդիրը սկսում է օրհներգից, որը դրսևորում է օրհներգի հանրային կատարման ամոթով։ Օրինակ, սա ի՞նչ ձևակերպում է։ Ես ու ինձ շրջապատող մարդիկ ընդհանրապես երբևիցե մեր օրհներգի կատարումից ամոթի զգացում չենք ապրել․ մենք հուզմունք ենք ապրել, արժանապատվություն ենք ապրել, բայց ո՛չ ամոթ։ Խնդիրը այդ ամոթը ապրողի մեջ է՝ ոչ թե օրհներգի մեջ է, ընդհանուր առմամբ, ոտքից գլուխ՝ այս փաստաթուղթն ինձ համար խնդրահարույց է, դավադրական, հակաիրավական է և ինչու ոչ՝ նաև հակասահմանադրական է»։
