ՔՊ-ում, միևնույն է՝ նկատվում են տարբեր բևեռացումներ, որոնք խոսում են ներթիմային «ճաքերի» մասին. Հովասափյան

Արմեն Հովասափյանը գրում է. «Վերջին մի քանի օրերին իշխող խմբակի ներկայացուցիչները մի տեսակ նկատելի ու առանձնահատուկ ակտիվացել են, ինչը հատկապես ընդգծված ու ցցուն էր ԱԺ քառօրյայի ընթացքում։ Ակնհայտ էր, որ ՔՊ ներսում խնդիր է դրվել կտրուկ ակտիվանալու, ինչը ավելի շատ տեղավորվում է նախընտրական տրամաբանության մեջ։

ՔՊ-ում, ինչքան էլ փորձեն տպավորություն ստեղծել, թե իրենք կուռ են, օրակարգից չեն շեղվում և հավատարիմ են շեֆին, միևնույն է՝ նկատվում են տարբեր բևեռացումներ, որոնք խոսում են ներթիմային «ճաքերի» մասին։

ՔՊ-ում, ինչպես տեսնում ենք, առկա են մի քանի «գետոններ»՝ Սարգսյան Հայկ–Ալեն, Ալեն–Քոչարյան Անդո, կան նաև նեյտրալ և անտեսակետ խմբավորումներ, որոնք ոչ գվվում են, ոչ բվվում։ Փաստացի «հարվածային գունդը» մոտ երկու տասնյակ հոգուց բաղկացած թիվ է, որոնք ոչինչ կորցնելու չունեն և «ֆուլ դոշ» են տալիս Նիկոլի համար՝ գիտակցելով, որ իշխանություն չունենալուց հետո իրենք դառնալու են դասական իզգոյ՝ վտարանդի։

Այստեղ, սակայն, ես մի բանաձևում եմ գտել, որի հետ թերևս կիսվեմ․ փաստը, որ Նիկոլի կողմից հակահայկական օրակարգը լիովին ձախողվելն ու բացահայտ դավաճան լինելը քննարկման թեմա չէ, դրա մասին պատմությունն իր գնահատականը կտա։ Ստացվում է, որ դավաճան խմբակի անդամներն էլ իրենց չափով պատասխանատու են իշխանության մաս լինելու համար՝ յուրաքանչյուրն իր չափով։

Հիմա նախատեսվում է իմպիչմենտի գործընթաց։ Սկսվելու են բանակցություններ՝ այդ թվում նաև ՔՊ-ական «սաստավի» հետ, որոնք, ինչպես իրենք են ասում, «լուրջ չեն վերաբերվում և չեն պատրաստվում միանալ»։ Բայց, տեսեք, կա դավաճան և իր հետ մի խումբ դավաճաններ, որոնք հնարավորություն ունեն այդ դավաճանի խարանն իրենց ճակատից քերելու՝ միանալով իմպիչմենտին։ Այսինքն՝ դավաճանին դավաճանել, տվյալ դեպքում՝ երկիրը փրկել դավաճանից, այսինքն՝ երկիրին չդավաճանել։

Բանաձևումը մի քիչ բարդ է, բայց իրականում շատ պարզ․ դավաճանին դավաճանելը դավաճանություն չի։ Էնպես որ, իմպիչմենտը շանս է Նիկոլի կողմից «փուռը գնալու» դիմաց»։